default

Allan McCollum wil de toeschouwer laten nadenken over uniciteit en massaproductie. Voor 100 Plaster Surrogates inspireerde hij zich op televisiebeelden waarbij schilderijen heel snel verschenen op de achtergrond en waarvan hij het idee had dat ze vervaagden en zo steeds meer op elkaar gingen lijken. McCollum vraagt zich af welke beelden als origineel ‘surrogaat’ gelden.