default

Dit werk is een eerbetoon aan de 'grote James Lee Byars'. Byars' performances, waarin hij verscheen in een gouden lamépak – op maat gemaakt door Mr North South in New York – waren een belangrijke invloed op Webbs werk. De mouwen van het pak waren altijd veel langer dan normaal en bedekten de handen van de kunstenaar. Hij kon ze dus niet meer gebruiken, waardoor de figuur asociaal werd, onbeholpen (de antithese van de kunstenaar) en in het domein van de onaantastbare monarch viel. In het werk vinden we ook een verwijzing naar de 'dichotomie-paradox' van Zeno van Elea, zoals we die aantreffen in de Fysica van Aristoteles: 'Dat wat zich voortbeweegt, moet halverwege aankomen voordat het bij het doel aankomt'. Daarom kan het werk worden geïnterpreteerd als een micro- of macrosectie van het bereik in beweging. Uiteindelijk stelt het dus voor dat het bereik van Byars oneindig is.