default

De installatie ‘Raum’ van Bernd Lohaus bestaat uit een ruimte die ontoegankelijk is gemaakt: ze wordt afgesloten door horizontale repen bruine papiertape. Tussen de verschillende repen is er telkens een opening zodat je wel in de ruimte kan binnenkijken. In de ruimte zelf zien we op elke muur een blad papier hangen. Op het eerste vel werden de woorden nein (nee) en in het klein ernaast ich (ik) geschreven, op een ander vel lezen we nur (maar, slechts, alleen) en op het laatste nicht (niet). De woorden zijn in kleine letters geschreven, behalve ‘nicht’, dat staat in drukletters. De vormgeving en het materiaal van dit werk zijn zeer eenvoudig. Deze soberheid vinden we terug in heel het oeuvre van Lohaus. Ook de combinatie van beeld en taal is een rode draad doorheen zijn werk. De installatie geeft de kijker een gevoel van gevangenschap, van opgesloten zitten, hoewel hij zich zelf buiten de afgesloten ruimte bevindt. Deze sfeer wordt opgeroepen door het tralie-effect van de repen tape, maar ook de woorden op de vellen papier dragen daartoe bij. Het zijn woorden die te maken hebben met ontkenning, ‘negatieve’ woorden zou je kunnen zeggen. Opgesloten zijn is ook niet (kunnen) communiceren, geïsoleerd zijn. En dit niet of moeilijk communiceren is een thema dat steeds terugkeert in het werk van Lohaus. Iemand kan opgesloten zitten in zichzelf, maar er kan ook een barrière tussen twee personen zitten waardoor ze niet kunnen communiceren en er is de soms moeilijke communicatie tussen een kunstwerk of kunstenaar en de kijker, maar ook tussen de kunstenaar en zijn werk. Door het opgesloten zitten gaat men nadenken, vragen stellen. Het werk heeft iets kwetsbaars over zich, niet alleen door de gebruikte materialen en de opstelling, maar ook door de sfeer, het gevoel dat het oproept.