Tegen het einde van haar studies in 1965 maakt Chris Reinecke werken die zich veelal concentreren op de weergave van eenvoudige voorwerpen - zoals een appel, een theepot, een fauteuil - en hun ruimtelijke uitbreiding door schaduwen. Ze verlaat het tweedimensionale oppervlak van het doek en verkent de relatie tussen het object en de ruimte eromheen.

Tegen het einde van haar studies in 1965 maakt Chris Reinecke werken die zich veelal concentreren op de weergave van eenvoudige voorwerpen - zoals een appel, een theepot, een fauteuil - en hun ruimtelijke uitbreiding door schaduwen. Ze verlaat het tweedimensionale oppervlak van het doek en verkent de relatie tussen het object en de ruimte eromheen.