default

Literaire synopsis

''Ik denk internationaal. Betrokken. Historisch. Fenomenologisch. Fysiek. Wetenschappelijk. Semantisch. Allegorisch. Logisch. U zegt het, ik bedenk het, ik denk erover. Maar, en dat zal u wellicht niet verbazen, liefst van al zou ik de onophoudelijke gedachtestroom willen stoppen. Ik ben er klaar mee. Veel liever nog zou ik mezelf onderdompelen in dwaasheid.'' Twee schrijvers, één ‘ik’. Met Scharrelaar / It is a Roller heben Jasper Coppes en Stijn Verhoeff samen dit experiment uitgevoerd. In een reeks doodgewone maar toch gewichtige notities komt een veelzijdige figuur naar voren. In zijn plattelandshuis denkt hij na over het verleden en over het heden. Hij dwaalt op katoenen slippers door het natte gras; vanaf het keukenraam houdt hij zijn tuin nauwlettend in de gaten. Gedurende één enkele dag volgen we de gedachtenloop van deze ‘neurotische denker’ terwijl hij kuiert op zijn eigendom en omgeving. Maar tegen het einde van de dag blijkt zijn wereld enigszins anders dan aanvankeljik gedacht.

Verhouding van de roman tot de praktijk van de kunstenaar

Scharrelaar / It is a Roller was geschreven voor de tentoonstelling "There was a country where they were all thieves" en werd voorgesteld in Jeanine Hofland Contemporary Art in Amsterdam. Dat betekent dat de boeken zijn ontstaan en bestaan in een artistieke context. Voor de tentoonstelling werd een uniek paar boeken geïntegreerd in een ruimtelijke installatie. Die twee boeken zijn we als autonome kunstwerken, die niet noodzakelijkerwijs het medium van de roman voorstellen. Ook al blijven ze formeel wel romans. De voorkeur voor dit medium ontstond uit zijn eigenheid; het staat toe om het werk te interpreteren en te benaderen binnen een specifieke context. Met andere woorden: de roman heeft een specifieke manier van communiceren met zijn publiek, de lezer: hij creëert een intieme en private ruimte. Toch blijft het voor ons belangrijk dat ons werk een performance kan zijn, een film of ook een installatie, afhankelijk van welk medium de meest natuurlijke drager van ideeën blijkt. In het geval van Scharrelaar / It is a Roller bleek de roman een geschikte vorm voor de concepten waarmee we bezig waren. Schrijven is ten slotte deel van onze kunstpraktijk geworden, en we beschouwen het niet als losstaand daarvan.