default

In Milaan breidt Verheyen zijn internationale netwerk uit. Wanneer hij er in 1958 bij Galleria Pater tentoonstelt, wandelt Piero Manzoni er binnen met witte schilderijen onder z’n arm. Die gebeurtenis scherpt Verheyens denken aan over mono- en achromie. In deze periode schrijft hij dan ook zijn manifest Essentialisme. Zijn opvattingen sluiten nauw aan bij die van kunstenaars zoals Günther Uecker, Otto Piene, Hermann Goepfert, Lucio Fontana en Yves Klein. Zo werkt Klein eerst in achroom wit voordat hij met zijn bekende blauwe pigment aan de slag gaat. In brieven debatteren Klein en Verheyen over de uitvinding en de doelstellingen van de mono- en achrome schilderkunst.