default

In Parlement tekent De Vree vier gradueel steeds groter wordend silhouet van een mens naast elkaar. De vier silhouetten van mensen gooien stenen naar het woord ‘parlement’ dat bovenaan het tekstvlak uitgetekend is in de structuur van een halfrond, waarbij iconisch een parlement wordt aangeduid. Deze stenen barsten op het parlement uiteen in het woord ‘merdre’. Dit laat niets aan de verbeelding over. Met dit woord verwijst De Vree ook naar de openingsfrase van Alfred Jarry’s theaterstekst Ubu Roi (1896). Het theaterstuk van Jarry is een burleske gericht tegen alle geaccepteerde waarden, zowel in de samenleving waar het rauwe instinct gecamoufleerd regeert, als in het ongeloofwaardige illusionisme van de toneelkunst. In Parlement gooien de steeds groter wordende figuren ‘merdre-stenen’ naar het parlement. De figuren zijn, voor De Vree, het symbool van de groeiende afkeer van de bevolking voor het politieke spel. Onder elke figuur is een datum geschreven: 1966, 1968, 1970, 1972, en met een pijl zonder figuur, 1989. De Vree drukt op deze manier zijn ongerustheid uit over de groei van het wantrouwen tegenover de democratie. In het daaropvolgende decennium zou inderdaad de antipolitiek hoogtijvieren. In België boekte het Vlaams Blok met de verkiezingen van 1991 voor het eerst een grote winst.