default

Het gedicht Vertigo Gli uit de bundel Pl.acid.amore benadert het dichtst de concrete poëzie. De woorden zijn op het blad verspreid als de wimpeltjes van een slalompiste. De lettergrepen en woorden, waarvan de klank lijkt op de klank van glijdende ski’s, zijn in hoofdletters afgedrukt. Daardoor geeft het gedicht een impressie van opvliegende, in de zon, ‘BLInkende’ sneeuw en van het geluid van ‘GLIJdende’ ski’s. De Vree bereikte dit effect enkel door het bewust en intelligent gebruik van het uitzicht van de letters en de klank van de lettergrepen. De Vree zegt dat de structuur van het gedicht gebaseerd is op de lettergreep en de klank van ‘gli’, dat de stam vormt van het Franse werkwoord ‘glisser’, equivalent van het Nederlandse ‘glijden’. Met Vertigo Gli wordt dus ‘le vertige de glisser’ of ‘de duizeling van het glijden’ bedoeld.

“The poem is primarily concerned with our encounter with love (erotic), during our passage from birth to death in our short lifetime – the essential fragments: a sudden wonder as well as a sudden reality and the not-to-be-averted-fall”, schrijft De Vree in een brief aan Mike Weaver.