Pol Mara
(c) image: M HKA
Van voorzichtige reductie van de werkelijkheid gaat Mara rond 1958 voluit naar lyrische abstractie. Kleur die eerder aangespoeld dan geschilderd lijkt, roterende krommen die elkaar aantrekken en afstoten, aangevreten randen als in momentopnames van vulkaanuitbarstingen, dynamiek van draaikolken, ‘tachistische kosmografie’.