default

Universe uit 2001, het werk dat zijn naam gaf aan Breys tentoonstelling in 2006, nam de vorm aan van een kolom met dobbelstenen die eruit zag alsof hij elk moment kon omvallen maar die in feite heel stevig verankerd was. Acht jaar later maakte Brey een horizontaal uitgelijnd tweelingswerk voor Universe en zijn onwaarschijnlijke verticaliteit. Parallel Universe, verankerd aan een voetstuk met een metalen staaf, spreidt zich zijdelings over de vloer, als een neerhurkend droogrek. De accumulatie en het gewicht van de dobbelstenen en hun steunen doen de ‘armen’ van het beeld buigen, zodat het werk, naast de antropomorfe connotaties, op een weegschaal lijkt, of op de balanceerstok van een koorddanser.

(bron: Welchman, John. Qué le Importa al Tigre una Raya Más: The Futility of Good Intentions, annex p.18)