De fotoreeks Ruins of our Time toont verlaten bushaltes uit de jaren ’60 en ‘70. Deze experimentele betonconstructies doen vandaag denken aan de eerste aanzet van een verkeersplan in een niemandsland. Hoewel ze ongebruikt en nooit afgemaakt zijn en geen infrastructureel doel hebben, zijn ze toch relevant voor de politiek van het geheugen, als monumenten van een geschiedenis die nog niet overwonnen is. Het kortstondige moment van fotografische blootstelling staat in contrast met de monumentaliteit van deze stenen in verval.