default

De Duitse kunstenares Alice Creischer heeft als een van de sleutelfiguren in de Duitse politiek geëngageerde kunst van de jaren negentig bijgedragen aan een aantal collectieve projecten, publicaties en tentoonstellingen, het vaakst in samenwerking met haar partner, kunstenaar Andreas Siekmann. Gedurende de laatste twintig jaar houdt Creischer zich bezig met institutionele kritiek en de kritische analyse van de economie en de politiek van de geglobaliseerde wereld.
 

Een centraal thema in het werk van Creischer is het blootleggen van de processen en machinaties van de politiek en het bedrijfsleven, en de onderliggende cultuur die hen bepaalt. Hiervoor kiest ze meestal een referentiepunt uit het echte leven dat ze, na een gedegen onderzoek van de historische gebeurtenissen en hun interpretatie, in haar eigen vrij verwoorde verhaal verwerkt.
 

In Feest van het grootste geluksprincipe ensceneert Alice Creischer een fictief feest georganiseerd door de Oostenrijkse Kredietbank in 1931. Het feest werd gegeven op het moment dat de bank op de rand van het bankroet stond, een gebeurtenis die de tweede grote wereldwijde economische recessie zou teweegbrengen. De scène toont een groep figuren die onder andere Jeremy Benthams felicific calculus bespreken, een utilitaire theorie over geluk. Achter hen staan twee vestiairemedewerkers. Zij zetten een strijdlustig onderzoek op naar de gevolgen van dit bankroet, zoals de impact die het zal hebben op Europese strategieën rond het Duitse kapitaal, het ontstaan van het Internationaal Monetair Fonds en de verbreiding van het markteconomisch model.