default

The Dockers’ Museum begon in de geest van de traditie van kunstenaarsmusea. Het kan tegelijk gezien worden als anti-museum en als anti-archief. Het weigert zowel een hiërarchie van beelden als de noodzakelijkheid om alles en iedereen te documenteren. Het vervangt die door een nauwgezette aandacht voor ‘onbeduidende’ objecten en beelden, samengebracht in kleine groepen die het betekenispotentiaal van elk object/beeld versterken; aandacht waaruit een inzicht kan voortvloeien. Sekula noemde deze groepen ‘secties’ en hij ontwikkelde hun bereik geleidelijk. Zo werd The Dockers’ Museum, in al zijn bescheidenheid, een herculisch werk. Een beeld van onze wereld vanuit het perspectief van de dokarbeider, degene die altijd op de drempel staat tussen land en zee.

Het was de expliciete bedoeling van The Dockers’ Museum om niet definitief te zijn. Elke tentoonstelling zou slechts een deel van de secties bevatten en elke display moest een geheel nieuwe herneming zijn van The Dockers’ Museum. Sekula betrok er ook de lokale context en iconografie bij, zoals hij vanaf de eerste locaties aantoonde. In de laatste drie jaar van zijn leven werd The Dockers’ Museum voor hem niet minder dan een obsessie. De kunstenaar  verwierf een immens aantal objecten voor onvoltooide delen van zijn laatste onderneming, die hij van plan was om bij latere gelegenheden te presenteren. Het leverde hem een enorm register om een diepgaande reflectie aan te gaan over het functioneren van onze menselijke wereld, dicht op de huid van het dagelijkse praktische leven en de volkse realiteit die hem zo lief was. The Dockers’ Museum is helemaal verankerd in het materiële en is daardoor geheel reëel.  Het is een ruimte waarin een voetbal, getekend door Pelé, held van de havenarbeiders in Santos, op één lijn kan staan met het beroemde beeldhouwwerk van een dokarbeider van de Belgische kunstenaar Constantin Meunier. Waarin een Japanse misthoorn, verworven via een Indiase bron, een cruciale getuige kan zijn die op hetzelfde niveau staat als een groep postkaarten.

---

Extract uit Jürgen Bock en Bart De Baere, "Foreword: Pas de deux," in Allan Sekula. Ship of Fools / The Dockers’ Museum, redactie door Hilde van Gelder, 2015, Leuven University Press, p. 20. Vertaling door Steven Tallon.