default

James Turrells installaties zijn meestal site specifiek en vragen van de toeschouwer enige tijd om illusionistische effecten ten volle te kunnen ervaren. De relatie tussen licht en ruimte is hierbij belangrijk. Turrell maakt licht in zijn kunst zichtbaar waardoor het een ruimtelijke dimensie krijgt en bijna tastbaar wordt. In het midden van de jaren zeventig startte Turrell met de creatie van zijn skyspaces. Sindsdien heeft hij er op verschillende plaatsen gebouwd, onder meer in Frankrijk, Italië, Ierland, Israël, de Verenigde Staten en Nederland.

Het dakterras van het M HKA heeft zijn eigen Skyspace: een kubusvormige ruimte met één deuropening en een vierkant gat in het plafond. Langs de muren zijn zitbanken aangebracht, waarop je kan plaatsnemen. Overdag kan je door de opening in het plafond een stukje uitgesneden lucht bewonderen, die altijd in beweging lijkt. Bij zonsondergang kan je meemaken hoe de blauwe lucht steeds dieper blauw wordt, hoe wolken en passerende vliegtuigen onzichtbaar worden en de eerste sterren verschijnen tot de opening gevuld lijkt met een fluwelige gitzwarte lap alsof er een mat zwart vierkant op het plafond is geschilderd. Het dieptezicht valt weg en het zwart lijkt ondoordringbaar, terwijl de hemel buiten de kubus – zichtbaar door de deuropening – de gekende evolutie van dag naar nacht doormaakt. Een ervaring die de toeschouwer niet alleen op een andere manier bewust maakt van licht en ruimte, maar die ook een nieuw besef van tijd oproept.