default

Wim Delvoyes beelden verleiden door hun toegankelijkheid en gemoedelijkheid. Dat geldt ook voor deze Twee Delftse Butaangasflessen, beschilderd met Delftse motieven. De windmolens en landschappen zijn typisch voor de Hollandse huis-, tuin- en keukenstijl. Formeel ogen deze gasflessen heel logisch, inhoudelijk niet. Het Delftse deel is een vaas, de butaangasfles daarentegen is een lomp, gevaarlijk ding. Gezelligheid en huiselijkheid worden hier gecombineerd met gevaar en agressie. Als toeschouwer word je je nu meer bewust van het fragiele van het porselein en het brute, industriële van de gasfles. Toch oogt het allemaal heel natuurlijk. Het dagelijkse gebruiksvoorwerp en de decoratie versmelten tot een nieuw geheel. Het banale en het verhevene nemen elkanders gedaante aan en worden onderling verwisselbaar.

In zijn objecten kantelen deze twee werelden in elkaar zonder dat ze elkaar ooit opheffen. Zo wordt een sterk beeld gemaakt en ontstaat er een wisselwerking tussen de iconografie en haar drager. Delvoyes kunst bestudeert de relatie die er bestaat tussen het beeld en zijn materiële drager. Aanvankelijk lijkt de gasfles de drager voor de beschildering, maar die beschildering is ook wel een drager voor de fles. De kunstmatige scheiding tussen decoratie en object wordt doorbroken. De decoratie bij Wim Delvoye is zo subversief, omdat ze juist daar verschijnt waar we ze het minst verwachten.