default

BIE MICHELS: 3 RUIMTEN

In het kader van De Alzheimer Code

Bie Michels geeft haar blik op de realiteit vorm in schilderijen, installaties of films. De antropologische ondertoon in haar werk is geen wetenschappelijke praktijk om cultuur transparant weer te geven, maar een subjectieve en vergankelijke manier om cultuur te 'lezen' vanuit een ingesteldheid van verwondering voor ‘de ander’. Michels gebruikt processen als verzamelen, optekenen, toe-eigenen, fragmenteren en fysieke ervaringen om de werkelijkheid te evoceren en de grenzen tussen de kunstenaar, het publiek en ‘de ander’ te doorbreken.

In 3 Ruimten toont Bie Michels drie werken over drie verschillende ruimten waarop drie verschillende mensen hun greep en terrein verloren.

Schrammen in haar hoofd vertrekt van strijd die de moeder van Bie Michels voerde tegen Alzheimer, een strijd die jaar na jaar zwaarder werd. De talloze aantekeningen en geheugensteuntjes die zij heeft nagelaten, getuigen daarvan. Ze worden steeds verwarder en wanhopiger, zoals af te lezen valt uit de vele pijlen die zij, als om ze in haar afstervend geheugen te griffen, ter ondersteuning onder haar woorden kraste.

Het zijn dramatische en pijnlijke documenten, maar ook een blijk van grote moed, vasthoudendheid en zelfdiscipline. De briefjes werden een houvast, die haar moeder vanaf een bepaald moment allemaal bijhield.

Michels toont een reeks van deze aantekeningen, die ze in chronologische volgorde op met was bestreken gipstabletten heeft overgebracht. In de transparante waslaag heeft zij grafismen aangebracht, die de leesbaarheid van de tekst versluieren en de kijker enigszins op afstand houden.

Sterk verwant hieraan is het werk Niet in mijn hoofd en herinnering..., een computermontage van ineenvloeiende e-mails. Waar die precies over gaan valt niet meteen uit te maken, want de kijker krijgt slechts vluchtige flarden te zien. De e-mailfragmenten geven een indruk van stuurloosheid en verwarring, resulterend in de onmogelijkheid om het eigen innerlijk nog een heldere gestalte te geven.

De film Zijn gebied gaat over de dagelijkse wandelingen die de vader van Bie Michels maakte. De kunstenaar werd getroffen door zijn (letterlijke) terreinverlies, waardoor zijn buitengebied steeds kleiner geworden was. Lange wandelingen hadden plaats gemaakt voor een ronde langs de veilige binnengrenzen van het domein. Een jaar lang wandelde Michels elke maand deze ronde met hem mee. De muziek voor de film werd gecomponeerd door Joachim Badenhorst en onderlijnt de ijle stemming die het repetitieve van deze dagelijkse handeling oproept, tegelijk angstaanjagend en geruststellend.