default

Het thema van verschillende van Kostis Velonis’ werken draait rond emoties zoals verlangen, falen, eenzaamheid, verlies en melancholie. In het werk Little wooden seats and the woman of his dreams, 2006 vertelt de artiest een liefdesverhaal tussen twee historische figuren en creëert hij een intens poëtisch werk waarmee hij een tijdloze dimensie geeft aan de emoties van het liefdesverhaal dat hij “vertelt”. Na de onrechtmatige dood van zijn vrouw Aspasia Rigillis rouwde Herodes Atticus zo intens dat hij besloot om de herinnering aan zijn vrouw te vereeuwigen door het “Rigillis Conservatory” te bouwen dat later omgedoopt werd tot het “Odeon of Herodes Atticus”. Velonis ontwerpt een geluidsinstallatie die bestaat uit een model van het conservatorium waar hij een groot houten hart op legt dat de ruimte doet oplichten. Het rode licht verwijst naar de kleur van passie en geeft een dramatisch element aan de installatie. Op de achterste tribune van het theater heeft de artiest twee kleine stoelen van verschillende grootte geplaatst die verwijzen naar de twee figuren van zijn verhaal maar die ons ook stimuleren om te dagdromen over denkbeeldige relaties. In de omringende ruimte horen we een cover van het lied The first time ever I saw your face van Ewan MacColl, gezongen door Johnny Cash. De speciale, diepe basstem van de beroemde Amerikaanse zanger en componist brengt de intensiteit van het drama en de melancholie naar een hoogtepunt terwijl ze tegelijkertijd herinnert aan de klaagzang van MacColl voor het verlies van zijn vrouw waar hij dit bijzondere lied uit 1957 aan gewijd had. In Velonis’ geluidsinstallatie ontmoeten de twee verhalen van liefde en verdriet elkaar.

Daphne Vitali