default

“Ik schilder geen portretten, ik schilder personages. En waarom niet kunstenaars, curators, het meisje van een Italiaans restaurant, een collectioneur... Wat is er leuker dan elementen uit de ‘realiteit’ in een ander scenario te plaatsen? (…) Herkenning is natuurlijk een zeer belangrijk element, zowel wat betreft personen, dingen... als wat betreft inhoud. Op deze manier leg je contact met de toeschouwer – dat is waar het ten slotte om gaat.”

De titel van het werk Le rendez-vous fatal suggereert een verhaal. Ook de beelden en de witruimtes ertussen sturen je gedachten in een bepaalde richting. Maar het is aan de toeschouwer om het verhaal in te vullen of te reconstrueren. Devriendt zet aan tot verbeelding en bevestigt het verwachtingspatroon van de mens om overal een verhaal in te ontdekken. Hoewel Devriendt heel gedetailleerd schildert en zijn werken fotografische schilderijen zijn, toont hij ons niet de werkelijkheid, maar een opeenvolging van gedachten en beelden, een geënsceneerde, fictieve werkelijkheid. Zijn werk lijkt waarheidsgetrouw maar is allemaal in scène gezet, net zoals in een fictieve film.