default

Het M HKA reserveert de vijfde verdieping voor verrassende interventies en intieme pop-uppresentaties. INBOX is een plaats die inspireert en verrast, en ons een blik gunt in het universum van bevlogen denkers en doeners. Met INBOX creëert het M HKA ruimte voor een aantal van de vragen die vaak aan het museum worden gesteld.

De INBOX-ruimte is gratis toegankelijk.

In een periode van ongeveer tien jaar ontwikkelde Alexander Schleber (°1939) een geconcentreerd en opvallend oeuvre. Verschillende reeksen van werken volgen elkaar in rap tempo op waarbij de overlap tussen series en het teruggrijpen op eerdere werken en interesses in het oog springt. Als Duitser in Amerika en later in België nam Schleber uiteenlopende kunststromingen in zich op. In zijn werk toont hij aan goed op de hoogte te zijn van wat er in verschillende kunstwerelden gebeurde, maar Schleber bleek ook in staat te zijn een heel eigen beeldtaal te ontwikkelen. Waar de breuk tussen het abstract expressionisme en de minimal art in Amerika radicaal was, vond er in Europa rond die tijd een veel geleidelijker overgang plaats tussen verschillende stromingen. Schlebers werk past binnen deze Europese overgangspositie, maar werd tegelijkertijd duidelijk gevoed door Amerikaanse invloeden.

Vanaf 1973 maakte Schleber composities met geometrische objecten. Zo voegde hij bollen toe aan voorwerpen die in ieder huishouden te vinden zijn, zoals een mes, een vork en een theepot. Daarnaast gebruikte Schleber die bollen in minimalistisch aandoende sculpturen, volledig opgebouwd uit bollen van een zelfde formaat. Het speelse uit de eerder beschreven objecten is hier nog steeds aanwezig, alhoewel deze werken veel meer vanuit een bepaalde systematiek lijken te zijn ontstaan. Ook past Schleber de bollen toe op platte vlakken, vaak vierhoekig, soms met geometrische uitsparingen. Met zijn kleurgebruik refereert Schleber aan de abstract expressionistische kunstenaars Barnett Newman (1905-1970) en Mark Rothko (1903-1970). De bollen zorgen voor een extra spanning in de kleur omdat deze het licht op verschillende manieren reflecteren. Interessant is dat Schleber afstand neemt van het abstract expressionisme, zonder het schilderen als zodanig in de ban te doen. Waar hij vasthoudt aan het kleurgebruik, vervangt hij expressie door systematiek. Ook door het canvas een bepaalde vorm te geven, veranderde het van louter schilderij en drager, in een opzichzelfstaand object.

Rond 1975 gaan letters en taal een belangrijke rol spelen in Schlebers werk. Allereerst zijn er de kentekenplaten die hij verzamelt. In zijn Autogram Generator (1976), die onderdeel was van Harald Szeemanns Documenta 6 in 1977, schreef Schleber alle mogelijke lettercombinaties uit die op dat moment in Duitsland mogelijk waren. Daarnaast bevatte dit vierdelige boek polaroids van de woorden die hij op kentekenplaten was tegengekomen. Vervolgens verwerkte Schleber deze polaroids ook in Autograms, selecties van polaroids van kentekenplaten die samen zinnen vormen. Vanaf het moment dat hij kentekens gaat gebruiken, komen er vaker letters voor in zijn assemblages. Het zich bewust zijn van taal en betekenis lijkt vanaf dit moment meer nadruk te krijgen. Dit komt ook naar voren in de visuele gedichten die Schleber rond 1975 begint te maken. Hij noemt ze ‘Serial Typos’ omdat het idee hiervoor ontstond bij het maken van een typefout, waarbij letters over elkaar heen afgedrukt werden terwijl hij een tekst typte op zijn typemachine. De stapeling van woorden die zo kon ontstaan vond Schleber fascinerend. Enerzijds is er een streng minimalistische benadering, anderzijds het speelse element van een typefout.

- Julia Mullié