default

De keramische reliëfs fungeren als architecturale fragmenten waarin schijnbaar banale  sanitaire toestellen uit het dagelijks leven zijn geïntegreerd, zoals een afvoer, een ventilatierooster, doucheslangen, ook gemaakt van keramiek. De beeldtaal van de reliëfs is vaak een spel tussen effen, schone oppervlakken en iets (onbekends) dat eruit baarst/groeit. Janina Fritz verkent de relatie tussen lichaam en ruimte en de transformatieve processen die ze ondergaan. De kunstenaar onderzoekt de associaties die betegelde interieurs oproepen: tegels zijn onlosmakelijk verbonden met badkamers en andere ruimtes die gericht zijn op hygiëne, zoals slagerijen, zwembaden, operatiekamers en openbare toiletten. Al deze ruimtes gaan een interactie aan met een zekere Fleischlichkeit – een Duitse term die in het Nederlands het best vertaald wordt als ‘vleselijkheid’. De sculpturen die uit dit spanningsveld ontstaan ogen vaak als architecturale fragmenten die spelen met de aan- of afwezigheid van lichamen. Daarbij onderzoekt Fritz thema’s als verlangen, intimiteit en isolement.