default

It is clear. It is empty. My spirit is anguished by color. Color is the sign of the existence of life. I feel like believing, being in a state of pure belief, of affirmation. I exist because I see colors. Sometimes, at other moments, it is as if I didn’t exist, when colors seem foreign, unreachable, impregnable fortresses. But there is no possession of color, only the acceptance of its reality. And if there is no possibility for the possession of color, there is no possession at all. Of whatever it is.

Etel Adnan, Journey to Mount Tamalpais

 

Het UNO van Kasper De Vos

Voor 2 tot 10 spelers, vanaf 7 jaar. 108 kaarten, als volgt verdeeld: 19 blauwe kaarten, 19 groene, 19 rode, 19 gele, 8 neem-twee kaarten, 8 keer-om kaarten, 8 sla-beurt-over kaarten, 4 keuzekaarten, 4 neem-4 kaarten. Het doel van het spel is als eerste 500 punten te scoren. Je scoort punten door alle kaarten in je hand kwijt te raken voordat de tegenstanders dat doen. De kaarten die de tegenstanders nog in hun handen hebben, bepalen het aantal punten dat degene die als eerste zijn kaarten uitspeelt krijgt. Als een speler nog maar één kaart heeft moet hij ‘UNO’ roepen, uno, van één. Er zijn bij UNO meerdere varianten die gespeeld kunnen worden, maar in alle varianten wordt de kleur gevolgd die op de stapel ligt. Deze kleur kan veranderen door een ‘neem-4 kaart’ uit te spelen of één van de vier ‘keuzekaarten’ op te leggen en de kleur te roepen waarin jij wilt dat het spel verder gespeeld wordt. De kleur die bovenop de stapel ligt is de signaalkleur die gevolgd dient te worden bij het spelen van een kaart. De kleuren zijn de drie primaire kleuren, in heldere tonen, plus groen. Hoewel groen niet tot de primaire kleuren behoort, is dit wel de kleur die in het additieve kleursysteem, bijvoorbeeld in beeldschermen, naast rood en blauw gebruikt wordt, geel ontbreekt hier. De mens neigt daarnaast van nature naar groen als primaire kleur. Deze aantrekkingskracht is dermate groot dat groen in de kleurpsychologie ‘pseudoprimair’ genoemd wordt en zodoende houdt het steek om deze kleur als vierde kleur bij het kaartspel te voegen, veel meer dan om het even welke andere kleur. 

Het begrijpen van een kleur, en deze kleur volgen lijkt eveneens van nature aangeleerd. Van alle kleuren lijken het verder de primaire kleuren die onze verbeelding het meest prikkelen. Nijntje, Meccano en de Bauhaus blokkendoos zijn gemaakt met de primaire kleuren, en groen. Het dak is rood, de zon geel, de lucht blauw en het bos is groen. Het is niet duidelijk of deze kleuren gebruikt worden omdat wij er ons toe aangetrokken voelen, of andersom, dat wij ons tot die kleuren aangetrokken voelen omdat ze ons van jongs af aan omringen. Eigenlijk doet dat er ook niet toe, de kleuren worden deel van ons universum en krijgen naast een signaalfunctie, een plek in onze herinnering. Het teken wordt gevoel.

Kasper De Vos is gefascineerd door de herinnering aan kleuren en de signaalfunctie die ze hebben, bijvoorbeeld in Kuifje. Je leest in de strip het verhaal door de tekst, maar evengoed langs de heldere kleuren van de personages en de objecten. De knalrode raket, het felgroen van professor Zonnebloem en de helderblauwe trui van kapitein Haddock met zijn zwarte pet met twee gouden strepen daarop. Dankzij de kleuren is in één oogopslag te zien wie zich waar bevindt in het verhaal en wat er gebeurt. Wat in een strip werkt, werkt ook daarbuiten, bijvoorbeeld in de winkel, of op café. Een pint is goudgeel, net als friet. Kaas is oranje, een hamburger zit in een rode doos en een Cécémel in een oranjebruin pak met blauwe letters. Zoals we kapitein Haddock herkennen aan de combinatie blauw, zwart en gouden strepen, zo herkennen we Cécémel, en worden we gefopt in de Aldi, wanneer ze niet de echte Cécémel verkopen, maar een variant die enkel qua uiterlijk op Cécémel lijkt.

Bij De Vos worden kleuren gebruikt vanuit deze gevoelsmatige betekenis. Deze ‘emotionele reflex’ wordt vervolgens de sturende kracht waarmee de werken gemaakt, - of samengesteld worden. Niet het toe-eigenen van kleuren, maar het accepteren van hun realiteit en ze gebruiken vanuit deze emotionele betekenis. In hun helderheid lijken de kleuren haast een clichématige metafoor voor een overzichtelijk en onbezonnen leven. Een leven waarin Cécémel gedronken wordt, een tekening gemaakt en Kuifjes ‘Raket naar de maan’ gelezen wordt. Hoewel emotioneel leesbaar, verwarren de werken eveneens. Het zijn geen onbezonnen kindertekeningen of naïeve spelletjes, maar fragmenten losgerukt uit een hyperkapitalistische realiteit die vervolgens, even, ons vertederen. Naast het letterlijk lezen van de wereld, is het een poging deze emotioneel te begrijpen, of aan te voelen. Kleur is niet enkel de gids hierin, maar eveneens gastheer en betekenaar.

 

- Godart Bakkers

 

Boekpresentatie ‘UNO - Kasper De Vos' + signeersessie

& artist talk (Johan Pas gaat in gesprek met Kasper De Vos)

ZONDAG 5.12.2021 – 15u

Auditorium – 3^e verdieping

 

Het boek ‘UNO’ wordt uitgegeven door Stockmans Art Books

in samenwerking met PLUS-ONE Gallery.

208 pp.; 187 x 290 mm; softcover

Tekstbijdragen door Michaël Van Remoortere, Antony Hudek, Sofie Gielis, Vincent Van Meenen

 

Vanaf 5 december te koop in de M HKA-shop aan € 35.