default

Voor Grossmut begatte mich [Grootmoedigheid, paar met me] maakt Rist voor het eerst gebruik van grote projecties die opgaan in de architectuur. Op die manier wil ze
het beperkende kader van de monitor doorbreken en bezoekers meezuigen in een idyllische en tegelijk bevreemdende onderwaterwereld. Muziek speelt een belangrijke rol voor Rist, die een tijdlang zanger was van de rockband Les Reines Prochaines. Voor dit werk neemt ze samen met kunstenaar en muzikant Anders
Guggisberg een cover op van het bekende nummer Wicked Game van Chris Isaak, waarin de zeemzoeterige zang omslaat in hysterisch gekrijs. Door het zintuiglijke centraal te plaatsen, verlegt Rist de nadruk in de museumzaal van de cognitieve naar de lichamelijke ervaring van bezoekers. Zo zoekt het werk de grens op
tussen tastbaar en vluchtig, innerlijk en uiterlijk, subject en object, droom en harde realiteit.