default

Leon Van Essche (1919-1993), de door Fluxus geïnspireerd beeldende kunstenaar en dichter, was een pionier van de Belgische concrete en visuele poëzie. In 1962 was hij mede-oprichter van het alternatieve en neo-experimentele literaire tijdschrift Labris (1962-1973), dat door jazz geïnspireerde poëzie bevatte en vooral bekend stond voor een hermetische poëzieopvatting. Het meest raadselachtige zijn de haast onleesbare beeldgedichten van Van Essche, die vaak de vorm aannemen van lijn- en punttekeningen, abstract-geometrische en psychedelische composities. Later bouwde hij een plastisch oeuvre uit, meer geschoeid op ‘informele’ leest. De plastisch-poëtische praktijk van Van Essche leunt aan bij diverse esoterische en occulte tradities, en geeft zich moeilijk prijs waardoor zij gehuld blijft in mysterie. Deze archiefpresentatie tracht naast een synthetiserend overzicht ook inzicht te krijgen in de geheimzinnige beeldtaalexperimenten van deze enigmatische figuur.