default

Hoewel Fekovic opgeleid werd als documentairemaakster aan de Nederlandse Film en Televisie Academie in Amsterdam en in het verlengde daarvan ook een aantal succesvolle documentaires maakte, koos ze er al snel voor om meer ruimte voor zichzelf en voor reflectie te creëren door in te schrijven voor een studio aan het HISK. Daar ontdekte ze ook andere manieren om haar verhaal te vertellen en koos ze voor zichzelf een andere naam, Documentarista, de vrouw, die filmt en/of documenteert. Sindsdien maakte ze onder andere het werk Goddess [2007] —met een gastoptreden van de experimentele filmmaakster Maya Deren. In Museum Dhondt–Dhaenens toonde ze in december 2007 de driedimensionale viewmaster installaties Toys en The Unraveling en de fotoreeks RA. Doelbewust werkend met de positie van de toeschouwer in een documentaire context gebruikt Fekovic altijd meerdere verhaallijnen. Maar hoewel ze volop experimenteert met de vorm van haar werk, is haar thema vaak hetzelfde: de kwetsbare, extravagante eenling en zijn moeizame plek in de wereld. Haar nieuwe filminstallatie Heyboer revisited, is voor het eerst in het M HKA te zien. Deze filminstallatie is het eerste deel van een drieluik, waarin ze de invloed van geluid/muziek op dieren onderzoekt. 

HEYBOER REVISITED
Heyboer revisited is opgenomen in het zelfgecreëerde paradijs in Den Ilp [Nederland] waar kunstenaar en zenmeester Anton Heyboer samen met zijn vier vrouwen, Maria, Lotti, Joke en Marike en hun 17 honden leefde. Vanaf zijn 36ste begon hij steeds meer te leven als een kluizenaar en de laatste twintig jaar verbleef hij ononderbroken binnenshuis. Heyboer en de vrouwen bewoonden in het omvangrijke complex elk hun persoonlijk verblijf. Hijzelf deelde dit met de herdershond Elsa. Zijn vijfde vrouw Petra woont aan de overkant van de straat en runt Antons galerie. Jasmina Fekovic kreeg in 2001 de uitzonderlijke toestemming van zijn ‘bruiden’ om Heyboer te bezoeken en te filmen voor haar documentaire Mathilde Willink Superpoes. De twee kunstenaars begrepen elkaar volkomen en de ontmoeting leidde voor Fekovic tot haar eigen zoektocht naar een andere manier van leven. In 2008 ging Documentarista voor het eerst sinds Heyboers overlijden weer binnen in zijn kamer in het domein in Den Ilp, waar zijn hond Elsa nog steeds woont. Elke dag draaien de bruiden er als ondersteuning voor haar verdriet een bandje met Antons stem. “s Avonds stopt het bandje, want dan slaapt Ton immers. Alles, het hele gebouw en land hier is Ton. Het is net of je er de hele dag doorheen wandelt.” [Joke Heyboer]