Just testing with the M HKA Content!!

LATT: MUHKADEMIE 2013

(c)image: M HKA
Uffizi Porte, 2003
Installatie , 250 x 1995 x 1351 cm
wood, metal, dvd, monitor

De toeschouwer staat voor een open constructie. Het is een labyrint en tevens een sober ruimtelijk werk. Bij het betreden van Uffizi Porte, leiden twaalf deuren je als bezoeker telkens naar een andere kamer. De verschillende kamers verwijzen elk naar een kantoor met een welbepaalde activiteit. De uffizi zijn geen imaginaire constructies. In 1994 stelt Pistoletto zijn kunstmanifest, Progetto Arte op. Hierin staan kunst, kunstenaars en verantwoorde sociale transformatie centraal. Het manifest leidt tot de oprichting van Cittadellarte, een grote workshop waarin verschillende sectoren van de maatschappij via de creativiteit samen komen in tentoonstellingen, debatten, concerten, performances. Zoals bij een natuurlijke ontwikkeling deelt de “Cittadellarte-cel” zich in meerdere cellen of uffizi die zich elk met een bepaald onderdeel van de samenleving bezig houden (politiek, economie, werk, productie, religie, kunst, educatie, communicatie, wetenschap, filosofie, spiritualiteit, ecologie, voedsel, rechten en sport). De cellen werken zelfstandig, maar vormen samen één organisme. De open constructie van Uffizi Porte onderstreept deze symbiose. De term 'uffizi' verwijst naar de Italiaanse renaissancekantoren zoals het bankkantoor van de Medici’s waar economie, kunst, filosofie, politiek en andere aspecten van de samenleving versmelten. Men kan tevens de link leggen met de werkruimtes van renaissance kunstenaars waar wetenschap, productie, en economie worden verbonden met verbeelding, filosofie en spiritualiteit. Het gebruik van deuren is niet onbelangrijk. Pistoletto ziet zijn kunstwerken niet als vensters op de werkelijkheid maar wel als deuren waardoor de toeschouwer de realiteit betreedt. Uffizi Porte nodigt uit om in een in een wereld van associatie en concentratie te stappen. De toeschouwer vormt en maakt de inhoud van de uffizi. Deze is dan ook telkens anders, zoals een spiegel die telkens een ander beeld reflecteert en een stukje van de wereld omvat. De spiegel is dan ook een centrale metafoor in Pistoletto’s kunstpraktijk.