default

Nicolas Uriburu is de enige kunstenaar die heeft samengewerkt met Greenpeace. Zij delen de zorg om ecologisch onrecht zichtbaar te maken en delen ook de methode van hun acties uit te voeren in de openbare ruimte zonder toestemming. Eerder dan onderzoek en lobbying zijn ze sterk beeldgericht. Waar Greenpeace begon in 1971, besloot de kunstenaar al in 1968 het Canal Grande in Venetië in te kleuren.

In de jaren negentig begon Uriburu samen te werken met Greenpeace om te protesteren tegen industriële vervuiling, nucleair afval en bedreigde diersoorten in Argentinië. De samenwerking tussen de Argentijnse kunstenaar die die sinds 1960 een rol heeft gespeeld op het gebied van ecologische kunst, en Greenpeace, een niet-gouvernementele organisatie opgericht in 1971, is uitzonderlijk omdat de NGO nooit erg enthousiast geweest is zich te mengen in de artistieke sfeer (ze zouden een voorstel van Joseph Beuys voor samenwerking hebben geweigerd).

Tussen 1998 en 2010 hebben de kunstenaar en de activisten van Greenpeace drie keer samengewerkt in de openbare ruimte om milieuschandalen aan de kaak te stellen. De eerste actie vond plaats in 1998 tegen de aanleg van een trans-Andische gasleiding, waarvan de route de natuurlijke habitat van de de Yaguaretés, een bedreigde jaguarsoort, doormidden zou snijden. Tegen de wil van de directie van het Buenos Aires Nationaal Museum voor Schone Kunsten, waar Uriburu tentoonstelde, beklommen ze stiekem de façade om er een doek van 10 op 15 meter op te hangen. Op de banner is het dier afgebeeld dat in tweeën wordt gesneden met het woord GASODUCTO.

In 1999 en in 2010 voerden ze actie op de Riachuelo-rivier in Buenos Aires. De rivier is nog steeds één van de meest vervuilde plekken ter wereld, besmet met giftige zware metalen. Voor beide acties ontwierp Uriburu opnieuw een banner. “Basta de contaminar” beeld visskeletten en doodshoofden af en werd aan een brug gehangen. Voor "Riachuelo: 200 jaar vervuiling", een toespeling op de viering van het tweehonderdjarig bestaan van Argentinië, werd de rivier groen gekleurd.  Uriburu en Greenpeace ruilden de nationale feestvreugde voor woede door de aandacht te vestigen op de 200-jarige geschiedenis van de vervuiling van deze stadsrivier – van afval en bijproducten van leerlooierijen en slachthuizen in 1810 tot hedendaags industrieel afval en onbehandeld rioolwater in 2010.