default

Als Maurice Wyckaert in 1956 Asger Jorn ontmoet, en zij vrienden voor het leven worden, neemt zijn schilderkunst een totaal nieuwe wending. Hij gaat niet alleen anders schilderen, maar gaat ook een nomadisch leven leiden, met veel reizen en altijd andere ateliers. Zijn werk is meer aanwezig in Duitsland en Italië dan hier. En het draagt ook duidelijke sporen van zijn nieuwe leven. Hoe en waarom hij kunst maakt is deel van een vrijheid die veel verder reikt dan het atelier. De doorgroefde verflagen met hun explosieve, onvermengde kleuren nemen weer de draad op waar het lyrische landschap van de romantiek zijn grenzen had bereikt. Wyckaerts landschappen zijn geen symbolen, geen spiegels van de ziel. Stuk voor stuk tonen ze hoe hij een stukgeschilderd genre naar zijn hand zet, het uit de privésfeer naar het braakland van de samenleving voert. Vrijheid kan veroverd worden. Wyckaert is niet zomaar actief lid van de Internationale Situationniste tot 1961.