default

Vanaf 1916 duiken in het plastische werk van Paul Joostens kubistische en futuristische elementen op. De zeemeermin van dit schilderij heeft niets idyllisch, ze ligt niet verleidelijk aan een sprookjesachtig strand maar zit als een mechanisch wezen in een stedelijk decor. Misschien voor het raam in een hoerenbuurt. De gedempte tonen, de constructieve kleurvlakken en de versmelting van figuur en achtergrond verwijzen wel naar een post-kubistisch classicisme zoals Van Ostaijen dat voorstond, maar uiteindelijk gaat het om Joostens' complexe relatie tot vrouwen die hem leidt naar het motief van de kunstmatige vrouw die een uitnodigende pose aanneemt.