default

De tentoonstelling Op de bodem van de hemel vormde een brug tussen de twee figuren die Ricardo Brey in zich verenigt: aan de ene kant de historische kunstenaar op een cruciaal moment in de geschiedenis van de Cubaanse kunst, en aan de andere kant de kunstenaar die woont en werkt in Vlaanderen, werk maakt dat uiterst hedendaags is en kritisch staat tegenover de consumptie van beelden en de gladde manier waarop zij zich tegenwoordig neigen te presenteren.

Op de bodem van de hemel presenteerde voor het eerst een uitgebreid en grootschalig beeld van een oeuvre dat de meesten enkel kennen via losse, verspreide stukken en galerietentoonstellingen.

De vroegste werken uit de tentoonstelling waren de installatie The structure of myths, en 74 pagina’s uit Papeles de Verrazano (Verrazano’s papieren) die voor het eerst sinds 1986 werden gepresenteerd.

De tentoonstelling bracht ook twee grote series van meer recente werken die niet alleen inhoudelijk boeiend, maar ook formeel innovatief waren. Zo was er een reeks met 21 dozen Inside Out (2013-2015) die zich ontvouwden in een veelheid van boeken, tekeningen, plastische en performatieve voorstellen. Daarnaast waren er ook een tiental grote op foto's gebaseerde werken die onlangs werden gerealiseerd, en die de intensiteit van het beeld combineerden met haar negatie doorheen de intensiteit van de objecten.

De 1004 tekeningen in 99 vitrines van Universe (2002-2006), en het zonnestelsel van Every Life is a Fire (2010-2012) werden gepresenteerd in locaties buiten het museum, respectievelijk in de feestzaal van het 19e eeuwse Atheneum dichtbij het Centraal Station, en het hoogaltaar van de Sint-Pauluskerk, die het belangrijkste ensemble barokke beeldhouwkunst van het land herbergt.

De tentoonstelling werd gerealiseerd met de steun van: Koninklijk Atheneum Antwerpen, Sint-Pauluskerk Antwerpen, Galerie Nathalie Obadia Paris-Brussels, Galerie Tanit Munich-Beyrouth en S.M.A.K. Gent.