default

Vanaf 1965 evolueert de visuele poëzie van Alain Arias-Misson naar een meer uitgesproken performativiteit, en ontwikkelt hij zijn legendarische *Public Poems*. Hij tracht op straat, in de publieke ruimte, het publiek gevoelig te maken voor zowel de poëzie als voor het maatschappijkritische engagement, door het neerzetten van of het rondgaan met manshoge letters en ander linguïstisch materiaal. Deze poëtische urbane interventies voert hij uit buiten elke esthetische of artistieke context, waardoor ze onderscheiden moeten worden van bijvoorbeeld de performance-art. Arias-Missons Public Poems zijn zowel subversief als bevrijdend, zowel uitdagend als speels. Over *Vietnam Public Poem*, het eerste public poem dat hij realiseerde, schrijft Arias-Misson: 'The first "public poem" was more of a political manifestation than a poetic form. I had fled the Vietnam war draft when the FBI had come knocking at my door in Greenwich Village in '66. It was Christmas of '67 now in the downtown shopping center of Brussels and I just wanted to make the NAME concrete in the midst of the indifferent Xmas cheer: human-sized letters made of crushed newspaper wrapped in surgical tape splattered with blood-red liquid -- a menacing presence nobody could ignore. The letters swayed and shook in the wintry wind and the snow flurries. Look, someone said, it's V I E T N A M, that's good! No, said somebody else, it's a publicity stunt. About what? Said the first person. It's about the war! My heart swelled. The word had become present.'