default

Literaire synopsis

Een kunstwerk, een 19de-eeuws icoon uit Bulgarije, zal uit het land worden gesmokkeld van zodra een lokale maffia een getalenteerde kunstenaar vindt die een realistische kopie kan maken om de functionarissen van de kerk om de tuin te leiden. Die kunstenaar treffen ze aan in Ivan Maňásek, een veelbelovende beeldhouwer met natuurlijke sociale capaciteiten die hem in het epicentrum plaatsen van de warholiaanse Praagse kunstscene. De figuren van die scene zijn zich constant en pijnlijk bewust van hun eigen ambities en hun conflicten over de zoektocht naar het beste feestje van de nacht of de meer obscure bar. Hoe langer Ivan aan het icoon werkt, hoe toegewijder hij de zuiverheid van de kopie gaat naleven. Dat verbaast zijn vroegere geliefde, een Amerikaanse leerkracht die zo graag deel zou uitmaken van de kunstschoolscene. De spil van het maffiaplan is Anton Markov, een Bulgaarse vluchteling die hun boodschappen doet maar zich thuisvoelt tussen de artistiekelingen. Zijn geplande vlucht naar Amerika staat ‘on hold’ terwijl zijn vrouw probeert de voogdij over haar kinderen van haar eerste huwelijk te ontfutselen, en iemand al gedetailleerde politieverslagen over hem klasseert in de ontluikende Tsjechische staat. Door voortdurend die narratieve stroom aan te houden, zelfs bij de meest dramatische keerpunten, slaagt McCarthy erin om het idee kracht bij te zetten dat Men in Space niet zozeer het verhaal is van één personage, maar een systeem van vele personages is.

Verhouding van de roman tot de praktijk van de kunstenaar

In Men in Space drukt McCarthy’s stijl – vloeiend, slechts zelden stoppend proza – zijn fascinatie uit met de manieren waarop we onszelf onderwerpen aan systemen en patronen.