default

Literaire synopsis

In 1962 begon Maria Stangret Kantor met het schrijven aan “een roman zonder einde”, een literair werk met een collagestructuur. Het bestaat uit automatisch erin aangebrachte fragmenten van oude handboeken, brochures, fictieverhalen en haar eigen irrelevante en triviale situaties. Schrijven was voor haar een soort “uitlaatklep”, en ze slaagde erin weg te blijven van de ernst van de zogenaamde hoge kunst. Bepaalde fragmenten plaatste ze in haar catalogi (zoals Krzysztofory, 1965; Foksal, 1967), en in 2002 werd het werk uitgegeven onder de titel The Diary of Grandfather (‘Het dagboek van grootvader’).

Verhouding van de roman tot de praktijk van de kunstenaar

Een gedeelde fascinatie voor zowel automatisch schilderen als schrijven.