default

Wanneer je kijkt naar satellietbeelden van de rivieren op de aarde heb je de indruk dat je naar de aders van de planeet kijkt, de levende aders van de aarde. Reis je enkele dagen in een bootje op een rivier dan voel je geleidelijk aan dat je in het ritme van haar stroom ploetert, een stroom die zo natuurlijk als adem is en die, via de rivier, de hele aarde doorkruist. Je hebt het gevoel dat je over een stroom vaart die de wereld verenigt en dat je verbonden bent met dat universele ritme. De zeven grootste rivieren op aarde: de Donau, de Nijl, de Amazone, de Mississippi, de Niger, de Jangtsekiang en de Ganges. Een golvende inventaris van de wereld. Een blik waardoor de hele wereld zich ontplooit en waarin het beeld transformeert: van plaats tot plaats, van zomer tot winter, van cultuur tot cultuur, van Oost tot West, van nacht tot dag, van jungle tot stad, tot woestijn. Een grenzeloos moment, een moment dat een tijdloos, eeuwig durend ritme met zich meedraagt; het ritme van de rivier; het ritme dat de hele wereld vereenzelvigt en dat in haar stroom de volledige mensheid met zich meedraagt. Het is het ritme van ons leven en het geluid is het geluid van het “ademen” van de planeet.

— Danae Stratou