default

Cady Noland (°1956) komt uit Washington DC, en woont nu in New York. Noland was eind jaren tachtig een belangrijke vertegenwoordigster van de American Gothic Revival en ontwikkelde zich de jaren nadien tot een invloedrijke kunstenares. Haar deelname aan Documenta IX bevestigde haar potentieel, maar daarna was ze een tiental jaren afwezig in het internationale kunstmilieu, waarbij ze sinds het nieuwe milenium amper nieuw werk tentoongesteld heeft. In haar kunst behandelt Noland de mislukking van de American Dream. Haar installaties, muurschilderingen en beeldhouwwerken proberen de verborgen drijfveren in de Amerikaanse maatschappij bloot te leggen. Velen van hen verwijzen naar gebeurtenissen in de recente Amerikaanse geschiedenis die veel media-aandacht gekregen hebben. Noland verkent de verhalen van hedendaagse helden en anti-helden, waarbij ze de nadruk legt op de ambiguïteit tussen goed en kwaad. De kunstenares is geboeid door figuren die in de media als psychopatische of pathologisch worden afgebeeld. Toch beschouwt ze hun morbide, geweldadige gedrag niet als ‘abnormaal’, maar als diepgeworteld in de hedendaagse Amerikaanse cultuur. Agressie kan volgens haar gevonden worden in uitingen van ontevredenheid door een individu, die geen bedreiging vormt om maatschappelijke systemen op te bouwen. Terwijl geweld ooit symbool stond voor rechtvaardigheid (iets dat sterk geassocieerd werd met de Amerikaanse onafhankelijkheid), wordt het nu beschouwd als ‘abnormaal’: wanhoopsdaden door eenzame indivduen voor wie de American Dream niet uitgekomen is.