default

De Amsterdamse fotograaf Hans Eijkelboom behoort tot een generatie kunstenaars die in de late jaren 60 en vroege jaren 70 getuige en spilfiguur waren van de verspreiding van conceptuele kunst op basis van fotografie doorheen continentaal Europa. Meer algemeen hebben we het dan over hoe conceptuele kunst radicale, programmatische vragen stelt bij fotografie en het maken van beelden. Eijkelbooms levenslange interesse draaide om het ogenschijnlijk rechttoe-rechtaan documenteren van het dagelijkse leven, en van het leven op straat in het bijzonder. Zijn visuele antropologie van de menselijke soort in al zijn openbare kleurenpracht heeft een sterke humanistische inslag. Hij paart de onthechtte seriële fotografie van Douglas Huebler aan de empathische blik van August Sander en de journalistieke traditie van straatfotografie.