default

Henri Chopin (1922-2008) neemt als dichter en uitgever een cruciale plaats in binnen het landschap van de internationale neo-avant-garde. Met Parijs als thuisbasis publiceert Chopin vanaf 1958 het tijdschrift Cinquième Saison, dat aandacht besteedt aan diverse vormen van experimentele poëzie en beeldende kunst. Zelf was Chopin een pionier op het vlak van de concrete en de sonore poëzie. Door zijn belangstelling voor de auditieve en mechanische aspecten van de poëzie verruimt hij vanaf de vroege jaren '60 de actieradius van zijn tijdschrift door er geluidsopnamen van dichters aan toe te voegen in de vorm van vinylplaten (45 of 33 toeren). Als gevolg daarvan wordt het magazine, dat hij vanaf 1964 omdoopt tot (revue) OU/Cinquième Saison, groter en vierkant van formaat, waardoor kunstenaars en dichters gebruik kunnen maken van posters, grafiek en diverse vormen van foldouts. Daardoor groeide OU uit tot een waar multimedia tijdschrift, min of meer zoals Aspen dat in de jaren '60 was in de V.S. Elke editie (van ca.500 exemplaren) gaat gepaard met een gelimiteerde oplage, met de hand genummerd en door de deelnemende kunstenaars en dichters gesigneerd. In 1968 ziet Chopin zich, wegens zijn radicale contestatie tijdens de Parijse meirevolte, gedwongen zijn activiteiten vanuit het Engelse Essex verder te zetten. Het laatste triple nummer (42/43/44) verschijnt in 1973. Tot de kunstenaars die (regelmatig) bijdragen leveren, behoren, behalve Chopin zelf, Gianni Bertini, Bernard Heidsieck, Raoul Hausmann, Michel Seuphor, Luc Peire, Brion Gysin, Pierre Garnier, Paul De Vree, Bob Cobbing, Ian Hamilton Finlay en Paul Armand Gette. Via Michel Seuphor, de naar Parijs uitgeweken Antwerpse avant-gardist, komt Paul De Vree in 1962 in contact met Henri Chopin. Deze ontmoeting resulteert in een nauwe samenwerking die De Vree's tijdschrift De Tafelronde definitief op het spoor van de concrete en de sonore poëzie zal zetten.