default

Krzysztof Niemczyk was een schrijver, autodidact schilder en muzikant die zijn formele opleiding beëindigde na de lagere school. Hoewel hij lange tijd vergeten werd, is hij de laatste jaren herontdekt, met dank aan de publicatie van zijn roman Kurtyzana i Pisklęta (De courtisane en de kuikens). In de tweede helft van de jaren 1960 was hij nauw verbonden met de theatergemeenschap van Cricot 2 van Tadeusz Kantor, de galerie Krzysztofory Kraków en de Foksal-galerie in Warschau. In de gedeelde herinnering van veel deelnemers van het artistieke leven in Kraków (en in de omgeving van de Foksal-galerie in Warschau) was Niemczyk vooral een kleurrijk figuur met een ongewone levensstijl, de bendeleider van spontane, vaak illegale events. De altijd aanwezige houten vogel op zijn schouder wordt niet licht vergeten, net zoals de papieren engelenvleugels genaaid in zijn kleren of de felle, provocatieve make-up, maar ook de zogenaamde ‘dziubary’, spectaculaire diefstal van voedselwinkels in eigendom van de staat. Toen hij nog op de lager school zat, zou hij ooit naakt naar school zijn gekomen, slechts gehuld in de kaart van Polen. Niet onbelangrijk: zijn acties werden niet gelegitimeerd als kunst. Weinig overblijvende foto’s tonen een nagenoeg volledig naakte Niemczyk badend in een fontein voor de Mariakerk in Kraków. Hij veranderde zijn moeder in een ‘levend standbeeld’ door haar vast te binden aan een bank in het Planty-park in Kraków, voor het Bureau van Kunsttentoonstellingen