default

Moshe Ninio werd geboren in 1953 in Tel Aviv. Hij woont daar en in Parijs. Ondanks zijn beperkte oeuvre heeft hij een belangrijke rol in de ontwikkeling van de Israëlische kunstscène, ook als denker en curator. Hij koppelt een inzet die wezenlijk spiritueel - zelfs mystiek - is aan een politiek bewustzijn. De joodse cultuur, de basis voor de oprichting van de staat Israël, is er bovenal één van het woord. Het beeld is daardoor problematisch, wat in de Israëlische kunsttraditie blijkt uit beelden die men ‘droog’ kan noemen, bijvoorbeeld die van de schilder Moshe Kupferman (1926-2003), omdat ze op de rand van abstractie en immanentie staan. Die houding vertaalt Ninio in een bevraging van de capaciteit van het beeld, in een dialoog met hoe dit de voorbije decennia wereldwijd gebeurde. Hij gebruikt een beperkt gamma van fotografische beelden die een groot betekenispotentieel hebben en die op de rand van onherkenbaarheid worden gepresenteerd; de golf van de voortbeweging van een – afwezig – schip, de vorm van een helikopter of het silhouet van een communicatietoren, zoals in zijn bijdrage voor Documenta IX. Deze beelden worden in een streng presentatiekader gevat. Vaak kan men ze verbinden met wereldse macht; ze zoeken echter door dit beeld heen te geraken en een glimp op te roepen van een andere orde, een energie die niet kan worden benoemd, verbeeld of gedacht.