default

‘Stugge grootsheid, waarin het Vlaams expressionisme een nieuwe incarnatie vindt, wordt beantwoord door de lyrische bewogenheid die in het recente werk van Pol Mara, in een eruptieve kleurenroes, stralend en barokwentelend is losgekomen. In gedurfde, soms giftige, altijd intens levende contrasten releveert deze schilder zich meer en meer als een verbazend colorist. Er is echter geen sprake van enig ongecontroleerd gebaar. De ‘gesto’ is gedisciplineerd, de emotie geleid in welbewuste picturale banen.’ (Marc Callewaert, 'Tweede Groepstentoonstelling G-58. Verruiming en verdieping', in: Gazet van Antwerpen, 24 november 1959