default

De rave-cultuur uit de jaren 80 en 90 was de laatste grote jongerenbeweging in Europa. Tijdens deze periode van radicale sociale en politieke veranderingen migreerde rave, in zijn verschillende gedaanten, doorheen het continent vanuit zijn epicentrum in Groot-Brittannië, België en Duitsland. Als beweging drukte het een drang naar autonomie uit, met een geloof in tolerantie en experimenteel leven, geconstrueerd rond de latente energie van elektronische muziek. Als een op muziek gebaseerde cultuur omarmde het zelfbeoefening, uitvinding en ongebreidelde creativiteit, wat ongetwijfeld leidde tot de meest productieve periode in de geschiedenis van de diversifiëring van muziek. Energy Flash wordt de eerste museale tentoonstelling die is gewijd aan zowel rave als beweging op zich, en de sociale, politieke, economische en technologische omstandigheden die hebben geleid tot het ontstaan van rave als een alternatieve beweging in heel Europa. De tentoonstelling richt zich op de ideologieën en de esthetiek van rave, en zijn effect op de bredere cultuur.

Voor velen die zich bedrogen voelden door de band tussen de markt als de staat, opende rave een derde soort ruimte, een die haar eigen logica vormde op basis van het collectief. Met regelmatig meer dan duizenden deelnemers werden raves dan ook gezien als 'tijdelijke autonome zones'; spontaan georganiseerde concentraties van mensen en muzikale energie die de formele structuren van controle wisten te ontlopen. Hoewel raves zowel dystopische als utopische impulsen belichaamden, bezaten ze een aantal buitengewone kwaliteiten, die grenzen zoals ras en klasse wisten te overstijgen. Door gebruik te maken van de toen opkomende technologieën belichaamde de muziek een uitgesproken nieuwe esthetiek die de grenzen van de muziek herdefinieerde. Elke plek ontwikkelde haar eigen rave-cultuur en ontelbare vormen van house, techno, hardcore, jungle en andere. In een sfeer van morele paniek beslisten verschillende regeringen in West-Europa om de rave-cultuur vanaf het midden van de jaren 90  buiten de wet te stellen.

Energy Flash wil rave als gepolitiseerd fenomeen vanuit kernbegrippen benaderen: autonomie, burgerlijke vrijheid, techniek en creativiteit. Als interdisciplinair project zal het werk van tal van beeldende kunstenaars in dialoog geplaatst worden met verschillende objecten uit de wereld van design, muziek en mode, samen met items die werden geselecteerd uit diverse archieven, televisiereportages, literatuur en strafrechtelijke wetgeving. Door het samenbrengen van deze diversiteit aan materiaal zal deze tentoonstelling duidelijk maken hoe de rave-cultuur, die grotendeels los van zowel de markt als de staat stond, precies door haar dubbelzinnige plaats buiten de neoliberale ideologie werd onderdruk. Deze toestand van autonomie maakt het een belangrijke casestudy voor diegenen die alternatieve vormen van infrastructuur voor kunst en cultuur willen bedenken.

Bij Energy Flash hoort ook een goedgevuld zomerprogramma van evenementen met kunstenaars en muzikanten.

Kunstenaars: Jacques André, Irene de Andrés, Cory Arcangel, George Barber, Jef Cornelis, Jeremy Deller, Denicolai & Provoost, Rineke Dijkstra, Aleksandra Domanović, Andreas Gursky, Dan Halter, Henrik Plenge Jakobsen, Ann Veronica Janssens, Martin Kersels, Mark Leckey, Daniel Pflumm, Matt Stokes, Sergey Shutov, The Otolith Group, Walter Van Beirendonck