default

De jongste deelnemer in deze tentoonstelling is actief geïnteresseerd in de maatschappelijk immersieve en immateriële praktijk van eerdere generaties kunstenaars, meest recentelijk die die ontstond rond de tijd van zijn eigen geboorte. De vroege jaren 1990 werden gemarkeerd door de opkomst van de ‘relationele’ benadering van het maken van kunst, met, voor en door anderen. Dit zou ook een goede definitie voor ‘cureren’ kunnen zijn, ook een term die dateert uit dezelfde periode.

Augustas Serapinas’ experimenten met sociale interactie vertrekken vanuit een openheid ten opzichte van de ontmoeting, die, zoals filosoof Alain Badiou opmerkt, verschilt van de ervaring omdat ze altijd is gebaseerd op onwaarschijnlijkheid. De ontmoeting (als een mogelijkheid, een daad of zelfs een manifestatie van de vrije wil) is ook fundamenteel tegengesteld aan het begrip identiteit (dat in wezen een instrument voor het reguleren van gelijkheid is) en zeker tegen elke verdere instrumentalisering van de identiteit als identiteitspolitiek.

Toch is Serapinas niet uitsluitend bezig met het niet-materiële. In plaats daarvan heeft hij zich beziggehouden met de bouw van ‘geheime ruimtes’ of subjectieve ruimtes, uitgehouwen uit de rationele infrastructuur die de samenleving voor zichzelf probeert te construeren. (AK)